The One Food Item You Should Avoid to Lose Belly Fat

Meron akong ilang hamong itinakda sa aking sarili para makapag-reduce at ang isa sa mga iyon e ang bawasan ang pagkakape. Nagkakape rin ako, hindi ko nga laang pinopost nang madalas o ginagawang sentro ng pag-uusap. Sa hamong ito, nililimatahan ko ang sarili ko sa isa o dalawang kape sa isang linggo laang para mabawasan ang asukal na isinasaksak ko sa aking katawan. 

Nakakadalawang linggo na rin akong hindi nagkakape, pero hindi ko pa nakukuha ang lingguhang kapeng pabuya ko sa sarili ko. Ayoko namang aksayahin ang premyong kape ko sa isang kape laang na ibubuhos mula sa isang 3 in 1 na sachet.

Kagaya rin ito ng isang deal namin ng misis ko. Binigyan nya ako ng isang one-time-only free pass na makakana ng isang Indonesian, gaya ng wedding anniversary gift ni Larry David sa Curb Your Enthusiasm. Hanggang ngayon e hindi ko pa nagagamit dahil ayokong aksayahin sa kartada sais o siete laang. Dahil isang beses laang ito’t hindi na mauulit, dapat e sa otso pataas na.

Nung isang Sabado, matapos kong makaiwas sa kape at magtyaga sa tsaang naka-teabag at walang asukal, minabuti kong papremyuhan ang sarili ko sa Roemah Kopi o coffee house sa Inggles. Pinili kong doon sa isang kainang merong yabang na magpangalan sa sarili nila ng Roemah Kopi magkape.

Mabulunan sana kayo sa Starbucks nyo kung sinabi nyo sa sarili nyong “Bakit kaya hindi pa sa Starbucks?” dahil hindi laang Starbucks ang kapehan sa bansang ito. O sa mundo. Sa ngayon, iisa laang ang motibasyon ko para mag-Starbucks at iyon e ang umorder ng kape ala-Larry David sa Curb Your Enthusiasm at sabihing “Any of your vanilla bullshit things...”

Asukal. Pabrika. Komersyal ang lasa. Walang karakter. Walang surpresa. At para ka na ring nag-supersize me sa McDo sa mahihita mong asukal at fat riyan, na taliwas sa hangarin kong makapagreduce. Yan ang kapeng Starbucks. Kaya’t Starbucksin nyo muka nyo kung ang sabi sa inyo ng instincts nyo e Starbucks.

Isa pa, balak ko rin kasing mananghalian kaya’t dito sa Roemah Kopi ako pumunta at hindi sa isang Starbucks. Anong kakainin ko sa Starbucks, mamon?!

At masarap ang kapeng aking inorder. Isang simpleng kapeng java at none of the vanilla-moccha-latte-ccino-foamy bullshit na tipo ng kapeng pinopost sa FB ng mga nagkakape habang nagbabasa ng horoscope o nagfa-flappy bird sa kanilang phone iPhone.   

Kung idinuyan ako sa langit ng kape, inilublob naman ako ng inorder kong tuna sandwich sa bahagi ng dagat-dagatang apoy na inilalaan sa mass murderers at sa mga nagsusuot ng Crocs sa labas ng kubeta. Dahil nagrereduce nga ako, ang inorder ko e tuna sandwich para hindi gaanong nakakataba.

Santisima! Ang napala ko e ilang piraso ng tunang pinagsakluban ng toasted na puting tasty (na kung tawagin ng iba e sliced bread) na naliligo sa butter at mayonnaise, side dish ng French fries at hinulmang kalahating kamatis.

At dito na pumapasok ang food item na dapat ninyong iwasan kung ang target nyo sa New Year resolution nyo sa gitna ng 2014 e ang makapagreduce. Hindi ko alam ang tawag sa berdeng pirasong ito ng gulay. Ano ba ito, silantro? Kintsay? Isa ba itong shoot? Bulb? Dahon? Kinakain ba ito o dekorasyon laang? Anuman ang tawag rito, pag ito ang nakita mo sa gilid ng plato mo, makakaasa kang ang kakainin mo e hindi masarap o masustansya at sana e nagdeep fry ka na laang ng asukal at vetsin.

Gulaykorasyon

Ito ang combo ng push up bra, pekeng eyelashes, makapal na make up at mapanlinlang na mapanglaw na tanglaw sa madilim na bar ng mga pagkain. Akala mo e nakajackpot ka sa bubaeng napick up mo nung gabi, pero paggising mo sa maliwanag na sikat ng araw sa umaga e mapagtatanto mong ang naikama mo pala e isang bumangong bangkay.

Pihadong ang mga kainang meroong ganitong gulaykorasyon e nagpapanggap na masarap ang kanilang pagkain. Isa pang palatandaan: Kapag ang music nila e mga bossa nova covers ng mga pop songs, ‘yung mga tipo ng The Girl from Ipanema, nakakasiguro kayong nanggagantso laang ang restorang napasukan nyo.

Kakambal nitong panlilinlang sa itsura ng pagkain at tunog sa restoran ang pandaraya sa lasa, pandarayang makakasira sa plano nyong makapagreduce. Nakakatiyak kayong anumang kainang nandaraya sa itsura ng kanilang pagkain e mandaraya rin sa lasa nito. At ang isa sa pinakamalulupet na pang-uuto sa dila ng kostumer e ang paglunod ng putahe sa butter o margarine. Ang dalawang iyan at ang asukal ang mga muka sa Mount Rushmore ng mga nakakatabang pagkain. Kwidaw kayo sa mga ganito ng kainan dahil sigurado akong santabal ang mantikilyang pinapahid nito sa kanilang steak, side dish na carrots, peas, etc. para ‘sumarap’.

Bukod run, ito rin ang kanilang gimik para makapaningil nang mas mahal sa karaniwan. Ano ang pinagkaiba ng ulam sa karinderya at sa restoran? Ito, itong pirasong ito ng gulaykorasyong ito. Kapag meron nitong gulaykorasyong ito sa gilid ng plato, pipwede nang maningil nang kahit magkano ang isang ‘restoran’.

Sa susunod na magluto kayo sa bahay nyo, lagyan nyo nitong berdeng ito sa gilid ng plato at magmumuka nang pangrestoran. Testingin nyo sa instant pancit canton at makikita nyo ang ibig kong sabihin. I-post nyo sa Facebook ang pics nyo at bilangin kung ilan ang magla-like.

Kaya’t kung ang target nyo e makapagreduce, iwasan nyo ang mga kainang ganito dahil puro food cosmetics ang inuuna nito kesa nutrisyon at lasa.