MJ Lastimosa Umutot! atbp headlines ngayong linggo

Hindi pa ba sapat sa inyo ang mga balita tungkol sa ating bet na si MJ Lastimosa? Naka-ilang araw na rin, naka-move on na ang ibang beki at nagbalik na ang kanilang mood sa pagpaparlor at nakabalik na sa pagpopost ng kanilang relationship quotes sa Facebook ang ibang Pinay, pero marami pa ring balita o bersyon ng iisang balita tungkol rito: gown, national costume, sinong dapat sisihin sa pagkatalo, atbp. Halimbawa ng mga headlines na ito: 

Paiba-ibang balita tungkol sa iisang punto: patalo raw ang kanyang damit.

Para sa mga fans, ang dapat sisihin e ang mga sinuot na damit ng ating liyad na liyad na bet. Bukod sa nakakabilaok na sapin-saping national costume e inililikha ngayon ng mga dismayadong fans ng conspiracy theory ang shuttlecock na gown. Gawa raw kasi ito ng isang Colombiano. Aba't tingnan mo nga naman! Inilaglag tayo ng isang Colombian designer para manalo ang Miss Colombia! Bukod run e sinuplayan rin daw ng mga Colombian drug lords ang mga hurado ng cocaine! Iyon e matapos makipagjuts ng mga ito ke Miss Jamaica. 

Na maganda naman talaga ang cookie-cutter na nanalo e hindi mahalaga. Nanalo ang Colombiana dahil pinapanget ng Colombianong designer ni MJ ang mga suot niya para manalo ang kababayan nya. 

Nalimutan isuot ni MJ ang pulang bilugang headdress para kumpletuhin
ang kanyang shutllecock gown.

Yup, sa mga damit nakatutok ang mga mata ng hurado, hindi sa mga muka dahil fashion show ito, hindi beauty pageant. Be ewan kung ilang porsyento ang damit at audience impact sa criteria, pero sa pagkakaintindi ko e pagandahan pa rin ang labanan. At gaya ng una kong nang sinabi, dapat e hindi na pinagtutuunan ng pansin ang national costume at gown dahil ang swimsuit ang tunay na batayan dapat ng Miss Universe - at iyon e kung susundin ang mga mungkahi ko. 

Sayang nga nama't hindi nakapasok ang ating bet. Tirik pa naman ang utong niya para sumagot ng mga Q&A portion sa taong ito, lalo na iyong sa tanong galing sa Facebook tungkol sa kung ano pinakamalaking kontribusyon ng iyong bansa sa mundo. Sinagot ito nang simple at klarung-klaro ni Miss Jamaica. 

Jamaica's biggest contribution: Bob Fucking Marley, reggae
at ang pagpapalaganap ng libangang hindi na niya binanggit.

Noong sinagot itong tanong na ito ni Miss Jamaica, meron laang syang 30-second shot clock, samantalang merong buong kaginahawahang maglubid ng bullshit ni MJ sa labas ng pageant, nang walang time pressure, live audience at santambak na bansang nakatutok sa kani-kanilang TV at computer. Ang kanyang sagot: spirit of volunteerism.

Q&A portion - ang portion kung saan hinihimok nating mambullshit at hangaan ang pinakamalaking sinungaling sa mundo.

Hindi nga, meron kang isang buong araw at kalahati para lumikha ng bullshit e spirit of volunteerism ang sagot mo? Kelan pa naging Philippines = spirit of volunteerism? Naaalala nyo ba yung pinaatras natin ang ating mga medical forces sa Iraq dahil merong isang OFWng nakidnap ng mga terorista noon? Merong isang OFW noong pumasok nang iligal sa Saudi - merong pagbabawal sa ating pasaporte para tumuntong sa Iraq noon - at buong-kasakimang nagpadakip sa mga terorista noon. Bumigay tayo sa kagustuhan ng mga terorista at pinaatras natin ang ating mga volunteers kapalit ang isang buhay ng isang lalaking hindi naman dapat naroroon mula sa simula. 

Kampai para sa spirit of volunteerism! -Angelo dela Cruz

Nagpuputok nang butse ko, pero 'di nyo na naaalala ang Angelo dela Cruz na ito? Dahil ba hindi nyo na kasi nakikita ang pagmumuka nito sa TV at hindi na ibinabalita ng paborito nyong channel? 

Taglish pa.

Yup, spirit of volunteerism. Gagamitin sana ni MJ ang nangyari sa Bagyolanda para makaani ng simpatiya sa mundong nalimutan na ang pull out sa Iraq. Gagamitin sana ni Lastimosa ang malungkot na pangyayaring itong kumitil ng maraming buhay ng mga Pinoy para makapagsuot ng korona at umani ng pansariling tagumpay. Ilabas nyo na ang hashtag PinoyPride nyo, mga hijo't hija. 

Speaking of Bagyolanda: Pinakita sa video clip ng pagbisita ng Miss Universe noong isang taon ang kanyang pagbisita sa mga biktima Bagyolanda. Doon e nakita ang itsura ng karaniwang Pinoy at Pinay kaya't huwag na kayong umasang mag-aakala ang ng buong mundo na tayo e isang lupon ng mga gwapo't magaganda. Kung ang dahilan kung bakit kayo kumakampi ke MJ Lastimosa e dahil magkabansa kayo at mapapagkamalan na rin kayong gwapo't maganda sa pamamagitan (sana ng panalo) ni MJ, kalimutan nyo na.  

2 Mungkahi sa mga Beauty Pageants Para Makahatak ng Lalaking Manonood

Meron akong hindi maintindihan sa mga beauty pageants, gaya ng Miss Universe. Sa mga patimpalak na ito e ipinaparada ang itinuturing na pinakamagagandang bubae ng isang bansa o mundo, pero bakit ang mga lalake e walang pakelam? Hindi ba't kaming mga lalaki ang makikipag-unahan sa pagbili ng mga tiket sa palabas na ito o nakikipag-agawan sa remote ng tv? Yun nga laang merong dumaang magandang bubae, napapalingon kami. Kapag ikinumpara nyo yon sa mga Miss U e nasa kartada 5 laang siguro, pero napagtutunan namin ng pansin.

Pero, bakit sa tuwing me palabas na ganito e mga bubae at bakla ang tumatanghod rito? Sino sa mga FB friends nyo ang panay ang pagpopost tungkol sa mga beauty pageants, gaya nitong Miss Universe na ito? 

Kung maraming mga hindi man laang nakapagbitiw ng suntok sa buong buhay nila ang nagmamarunog kapag merong boxing match si Pacquiao, ganoon rin karami ang mga nagiging dalubhasa na parang graduate sila ng Cora Doloroso. Bago ang mismong Miss Universe e umani ng alipusta ang ating bet - ang tanging pagkakataong ginamit ko ang salitang bet sa blog na ito - na si MJ Lastimosa dahil sa kanyang suot. 

Kung ito e pangkasal, magsawa na kayo sa pang-aalipusta.

Pinagpipistahan ngayon ang mala-flavor ng sorbetes na gown, national costume o kung anuman ang tawag sa damit na itong hindi swimsuit. Maski mga nagko-Crocs e feeling Joan Rivers sa pag-alipusta sa damit na ito. Hindi sa pinagtatanggol ko ang Pontio Pilatong gumawa nito o ang bubae o mga kamag-anak ng napapayag na magsuot nito, pero mula sa pananaw ng mga huradong hindi naman Pinoy, ano ba malay nila sa kultura natin? Malay ba nila kung ganito ang tradisyunal nating pananamit? Magtataas ba kayo ng ahit nyong kilay kung ang me suot nyan e isang Miss Syldavia? Hinde, 'di ba, dahil ano alam mo sa damit ng Syldavia? At ano rin ba ang alam mo sa Syldavia?

Clue: Ang Syldavia ay isang fictional na bansa sa...

Napanood ko kagabi ang replay nito at ito ang nakita kong isa sa mga nakapasok sa top 5 na national cotume. Score board at hockey sticks. Dapat merong rule sa ganitong portion: Kapag hindi makakapasok sa isang karaniwang pinto o makakaupo sa isang silya ang contestant sa kanyang suot e disqualified agad dahil technically e hindi ito damit, kundi gumagalaw na istatwa.

Aminin na nating lahat na kabulastugan laang ang national cotume na ito.

At saka sino ba me pakelam sa national costume o gown? Ika nga ni Jerry Seinfeld, ang dapat na panalo e kung sino ang malupet ang katawan sa swimsuit. Yon ang Miss U. 

Alam nyo kung ano pa ang malabo, bukod rito? Question and answer portion. Nasusubok ba ang talino ng isang bubae sa mga tanong na merong 30-second shot clock, kagaya ng "What is your idea of an empowered woman?" Inaabangan pa ng mga tao talaga ito na para bang final round sa isang slam dunk contest. Para bang, uy napatunayan na nyang maganda sya, pero meron bang laman ang kanyang kukote? 

Kung meron mang pinapasikat ang ganitong klase ng tanong e ang ideyang dapat nating hangaan ang pinakamalaking bullshitter sa mundo. Naniniwala ba kayo sa kanilang mga sagot na 'true essence of a woman' at 'world peace'?

Kung gusto nating sukatin ang talino ng mga contestants natin, sana e pinagsagot na laang natin sila ng standardized na IQ test o mga essay at iparada nang ganito... 

"Miss Amberlands stands at a height of 5' 8", weighs 110 lbs, and boasts of an IQ of 95." 

Nagiging tampulan pa ng reklamo ng mga manonood itong Q&A na ito, na kesyo 'yun ang nanalo e ampanget naman ng sagot niya sa Q&A. Hindi ko naman isinusulong ang ideyang ating itayo sa pedestal ang mga magagandang pwedeng paradahan ng kotse ang espasyo sa bungo. Sa totoo laang e madaling kasawaan ang mga taong mahina ang kukote, kundi man nakaka-turn off. Pero, gaya ng sinabi ko, kung gusto nating sukatin ang kanilang talino, pagsagutin na laang natin sila ng mga multiple choice na IQ test. Isa pa, sino ba me pakelam sa kung ano nasasa utak ng mga bubaeng ito? Papakasalan mo ba ito o ide-date at gusto mo pang malaman kung hindi sila bopols?

Isang halimbawa ng tanong sa Q&A e 'yung tinanong ng isang hurado ke Ms Ukraine: sang-ayon raw ba sya kung sakaling tatanggalin raw ang swimsuit portion. Ang sagot ni hija e parang okay lang kung ganun, pero hindi nya pinaliwanag. Una, anong klaseng sagot iyon? Pangalawa, aba'y ano pa ang panonoorin ng mga mister na sinasamahan ang kanilang mga misis kung ganun? 

Kungsabagay, ala rin namang kwenta ang swimsuit portion. Hindi kasi marunong magfocus ng mga camera sa swimsuit competition. Hindi malaman kung saan tututok. Parang buhok at yung sash ng pangalan ng bansa ang pinagtutunan ng pansin. Di ko alam kung saan nila nakuha ang nagdidirek ng mga beauty pageants na ganito. Habang nanonood, pakiramdam ko e isa akong taga-ibang planetang nanonood ng National Geographic para maintindihan kung paano mamuhay ang mga species na kung tawagin e bubaeng tao. Kulang na laang e boses ni Morgan Freeman na magna-narrate. Walang akong naramdamang igting. Mas nakakautog pang tumingin ng brochure ng Air Asia. 

Noong huli kong sakay sa Air Asia, tutok na tutok ang mga mata ko sa tuwing merong magkakasalubong na flight attendants.

Walang igting. Yun pala ang problema. Nilikha yata talaga ang mga beauty pageants na ito para merong mapanood ang mga bading at bubae kapag off season ng mga televised sports. Pero, hindi naman kelangang ganito dahil malaking prosyento ng manonood e mga lalaki at isang indikasyong gusto nilang maging panlalaki rin ito noong nag-imbita sila ng tatlong lalaking huradong walang kinalaman sa fashion at beauty, kundi sikat sa sports, gaya nung dalawang football players at ni Manny Pacquiao. Kaya't para mahatak kaming mga lalaking manonood ng mga beauty pageants na ganito, dalawang bagay laang ang dapat gawin: 

1. Ipadirek ang mga pageants sa mga gumagawa ng music videos ni Sir Mix-a-Lot at gamitan ng saxophone o electric guitar na merong wah-wah sa pagparada ng mga nakaswimsuit.  

2. Tanggalin ang night gown, national costume, question and answer portion at palitan ng trampoline portion. 

Di na nila kelangang matutong sumayaw,
basta't marunong tumalon, okey na.

You're welcome, organisers ng susunod na beauty pageants.

1 Paraan Para Makaiwas sa Pila sa Airport

Ang flight ko pabalik sa Bandung, Indonesia e 9 na araw matapos akong operaha't tanggalan ng apdo. Matatandaang nakapagbaba ako ng 7-8 kilo dahil sa gallstones diet.

Ang sandamukal na batong nahugot sa aking apdo, tag ng ospital at buhok sa kilikile.

"Tumakas ka ba sa ospital? Bakit suot mo pa ang hospital tag mo?" tanong sa akin ng isang bumisita sa aming tirahan. Ipinaliwanag ko sa kanya at iba pang mga nagtatanong na motibasyon ko sa sarili ko ang makabalik sa dati kong sigla't lakas. Pag nakakabangon na ako sa kama sa sarili ko at nakakalakad na akong parang hindi uugud-ugod na hukluban, saka ko na laang gugupitin ito, bilang simbolong nakawala na ako sa tanikala ng karamdamang gumagapos sa aking pagkilos. 

"E 'di hwag mo na laang tanggalin hanggang sa mismong flight mo para priority lane ka," mungkahi ni Marvin, ang katotong ngayon e kapitbahay ko na rin. 

Aha! Ang Napoles gimik ang ibig nyang sabihin. 

At dun namuo ang ideyang mag-Napoles ako para makaiwas sa peste ng pagpila kahanay ng mga kapwa kong balanang ang tanging kayang gastahin sa tiket ng eroplano e pang-economy. Inialay ng mga buntala sa aking paanan ang ginintuang pagkakataong makaligtas sa mga linyang ito: check in ng bagahe, immigration, atbp. Hindi ko na kelangang mag-antay ng dalawang dekada't kalahati para makipagkaskasan ng gulong sa mga senior citizen - na aminin na natin e hindi naman ganoong kaluno ang mga katawan. Kung mahina sila, e 'di dapat e mag-Bingo na laang sila sa bahay nang hindi napapagod sa pagbibiyahe sa himpapawid. Pupusta ako sa inyong kalahati ng mga naka-wheelchair na senior citizen e kayang tumapos ng 5K na takbo sa loob ng 45 minutos.

Flashback:

Akala mong BJ ang pinamimigay sa pilang ito.

Nasubukan ko itong bisa ng priority lane noong kami e nag-J.Co, pagkatapos ng follow up check up ko sa PGH. Hindi ako sanay pumila sa J.Co dahil hindi ganito sa Bandung, Indonesia. Mas mahaba pa sa pila sa PureGold ang pila sa tindahang ito ng donut. Makalipas ang mga sampung minutong pagtityaga sa pagpila ng misis ko, naisipan kong dumiretso sa priority lane. Sabi sa paskil: for senior citizens, pregnant at disabled. Dahil wala namang senior citizen na walang diabetes o buntis na gustong tumaba at ma-CS o kaya ni isang disabled, bakante ang lane na ito. Paika-ika kong tinahak ang landas sa simula ng pila at umorder sa clerk. 

"Okay, Sir. Meron po ba kayong ID?" tanong ng clerk.

"Hindi ako senior citizen. Bagong opera ako," sagot ko, sabay turo sa mahiwaga kong bracelet, ang tag sa ospital. Pinagbigyan nya naman ako't binentahan ng isang dosena. Hindi ko na kinailangan pang gamitin ang praktisado ko na sanang linyang: Ako e pagbigyan mo na't ilang buwan akong nagtiis at umiwas sa matatamis na pagkain. Ito ang huling matamis na pwede kong kainin dahil tinaningan na ako ng oncologist ko ng dalawang linggo.

Hindi ang aktwal na larawan ng pilang naligtasan ko.

Dumating ang araw ng byahe. Aaminin kong mas namamayani sa akin ang pananabik na magamit ang gimik na ito kesa sa ideyang mamaalam ako sa mga magulang kong makikita ko na laang ulit sa loob ng kalahating taon. Pagbaba ng van e inilabas ko ang aking pang-Famas na muka para magmukang kaawa-awa. Maghihintay ka rin pala sa wheelchair at maraming palang nang-aabuso ng gimik na ito. Matapos ang  kalahating oras ng paghihintay e nakakuha na ng wheelchair ang aking misis. Pag kumuha ka pala nito, me kasama nang taga-tulak. Di ko alam kung sila e mga nurse o orderly na walang makuhang tarbaho sa karaniwang ospital o sadyang mga generic na tarbahador. 

Ang mga nakawheelchair pala e hindi daraanan sa metal detector. Naturalmente, dahil merong bakal ang wheelchair. Hindi ko alam kung paano isisingit ang isang Magneto at Prof X na joke at tinatamad akong mag-isip. Tapos, diniretso ako ng taga-tulak ko sa check in ng bagahe. Merong pila, pero maigsi. Merong ilan akong namataang mga taga-senior citizens' club. Pinagtaasan ako ng kilay ng isang gurang na bubae. "Bagong opera po ako, salamat," bulong ko sa sarili ko. 

Matapos iproseso ang aming bagahe, pinapunta ako ng nakangiting clerk na bubaeng chubby pero pwede na rin dahil meron namang pwet sa PALMed. 

"Anong ibig sabihin nun? Magpapacheck up ako sa doktor? Di ba sila naniniwala sa akin? Meron akong hospital tag. Kung gusto ng Doubting Thomas na iyon, isaksak niya sa aking tagiliran ang kanyang daliri kung 'di sya naniniwalaang bago akong opera," hinaing ko sa misis ko. Ipinaliwanag nya sa aking kelangang makita ng doktor kung ako e nagkukunwa laang kaya nagwheelchair.

"Arte? Anong klaseng tao ang magpapakababa't magpapanggap na magwheelchair para laang makaligtas sa pagpila? Anong klase ng tao ang gagawing isang malaking kalokohan at gagawing walang kabuluhan ang sistema ng priority lane?"

"Yung mga hindi nagtatanggal ng hospital tag kahit na magmuka silang takas sa ospital," sagot ng misis ko. Nakinabang rin naman sya sa J.Co, pero parang meron akong nalalasahang pagkontra sa misis kong wala nang ginawa noong bakasyon kundi sumunod sa mga utos kong abutin ang ganito, kunin ang ganun. 

Mahaba-haba ang aming nilakbay para makarating sa PALMed. Lumabas kami ng airport, pumasok sa ilang gusali, napadaan kami sa kantina ng mga empleyado, nakita namin sa lapag ang mga naglalakihang eroplano. Kung matataong mapapagpasyahang ako e nag-iinarte laang at hindi ko kelangan ng wheelchair e isang kalbaryo ang maglakad pabalik, bagong opera man o hindi. Kinabahan rin ako dahil ano ang gagawin ko kung ideklara akong 'unfit to travel'? 

Pagpasok sa loob ng PALMed, nakita ko ang bubaeng doktor. Hindi ko alam kung doktor talaga dahil wala syang stethoscope at hindi rin sya nakaputing lab coat. Tinanong nya ako kung bakit ako nakawheelchair. Binalanse ko ang aking akting sa malakas at hindi nangangailangan ng wheelchair at ratay sa banig ng karamdaman. Ang resulta e hindi pa malakas nang sapat para tumindig sa sariling paa at maglakad nang mahaba. Lumalabas na hindi na mahalaga kung mala-Boyet de Leon o mala-Rey PJ Abellana ang akting ko dahil sa TV naman nakatutok ang atensyon ng 'doktor'. Meron yata syang nakilalang kaibigang nadaaanan ng kamera sa pagpapalabas ng Papal visit. Tiningnan nya laang ang medical bill ko at pinalakad, este pinagulong na nya akong muli. Bnigyan nya ako ng go signal form kahit hindi nya tinitingnan man laang ang aking temperatura. 

Magmula noon e naging maalwan ang lahat. Pagdaan ko sa linya ng mga karaniwang taong nagche-check in ng kanilang bagahe e tinanong ko ang taga-tulak ko, "Bakit kanina e maigsi laang ang pila naten?" 

"Ser, priority lane po tayo kanina dahil naka-wheelchair po tayo." Sinamahan nya ako hanggang sa makalampas ng huling security check. Binalikan nya rin ako para isakay noong boarding na. Habang nilalakad ko ang daan papunta sa aking upuan sa 8A, iniisip ko kung ano ang ipapaopera ko sa bakasyon ko sa huling linggo ng June.