Bakit may dalang index cards ang mga SAS students nung late 80s pag nagsisimba

Noong ako e high school, required kaming magsimba tuwing Linggo nang alas nwebe ng umaga suot ang aming school uniform. Mantakin ninyong, gigising ako bago mag-alas nwebe dahil mag-aalmusal, maliligo at maglalakad ako papuntang simbahan. Ibig sabihin nun e 8:30 na ang pinakatanghali kong pwedeng igising. Sa araw ng Linggo! Alam ba ninyo kung gaanong kaaga nun para sa isang teenager? Para mo na rin akong pinagsimbang-gabi nun. Tapos, uniporme pa. Gusto kong imagine-in ninyong ako e naglalakad, dumaraan sa ang aming kalsada’t nakikita ng mga kalaro ko sa basketbol na nakapambasketbol na me hawak na bola ng basketbol at tinatanong ako ng, “May pasok kayo ng Linggo? Di nga?”

Not in photo - ang religion teacher

At mauupo ako nang mga halos isang oras para makinig ulit sa mga kwentong gaya ng tungkol sa tax collector at 'yung mga binhing itinanim sa iba't ibang klaseng lupa. Bukod sa nabasa ko na ‘yun sa Gospel Komiks e narinig ko na rin ‘yun sa Religion teacher ko at sa mismong paring nagmimisa sa mga nakaraang misa. (Nga pala, alam ba ninyong ang nagdodrowing dati sa Gospel Komiks na si Rey Arcilla e nagdodrowing rin ng bold komiks nung mismong panahong nagdodrowing sya ng Gospel Komiks?)

Pagkatapos ng misa, aabalahin namin ang pari o yung lay ministers para sa kanilang pirma sa aming index cards na magpapatunay ng aming pagsisimba. Siyempre, dahil hindi laang ako ang gagawa nun kaya’t kelangan kong pumila. (Kung pila ke Hesus ‘to, e bubutas ako ng bubong para mauna sa pirma.) Isipin nyo ang hassle nun sa akin at sa pari mismo. Sa dinami-dami ng gagawin ng pari, pipirma pa sya ng santambak na index cards ng mga estudyante? Sa lay ministers siguro hindi hassle yun dahil kahit papano, nagmumuka silang may silbi. Nakakapag-feeling silang me kapangyarihan o may saysay ang kanilang posisyon. Sa set up na iyon e kulang na laang e bigyan muna nila kami ng test bago nila pirmahan ‘yung aming attendance.

Teka, ‘yun nga pala ang ginawa ng guro ko sa Religion noon sa high school –45 items ng aming Quarterly Exams e galing sa labinlimang Linggong aming isinimba. Ano yung 45 items na 'yun? Ang bersong pinaghugutan ng homily, Salmong Tugunan at Panalannging Bayan. Sasauluhin yun dapat. Naabala na nga akong gumising nang maaga, magsuot ng uniporme, hindi na nga makapagbasketbol, magtetest pa? Para akong Hudyong matapos ipasailalim sa gas chamber, e ipasasaulo pa sa akin ang mga symbols, number of electrons (o kung anuman yun) ng bawat element ng kemikal na nasa gas. 

Nickel? Cansium? Iron? Cobalt? 

Buti sana kung ang test e tipong essay tungkol sa mga parables ni Hesus. Pwede akong mambullshit para umiskor nang mataas. Pero hinde, kinailangan naming sauluhin ang berso kung saan nanggaling ang homily, ano ang Salmong Tugunan at ano Panalanging Bayan sa bawat Linggong nasasakop ng quarter o grading period na yun. 

7. What did Jesus do to the fig tree that he encountered while he was... 

Alam nyo ginawa ko? Hindi ko sinaulo ang putang inang mga iyon dahil hindi ako utu-uto at mas mahalaga sa aking manood ng 21 Jump Street, Perfect Strangers o mangulangot. Ano ako sira? Sasauluhin ko ang 45 na items na ‘yun, para saan? Para mapangiti ko ang aking guro at mapaisip na napakabanal ng estudyante nya’t nasaulo ang ilang walang saysay na kataga? Sa katunayan nga ginagamitan ng overhead projector yung mga Salmong Tugunan at Panalanging Bayang iyon noon dahil hindi kailangang sauluhin. Hindi kailangang sauluhin dahil nagpapalit iyon linggu-linggo. Sa susunod na Linggo e lipas na ang mga ‘yun at iba na ang gagamitin. Pano ko mapapakinabangan noon ang matandaan ang mga 'yun?

At pano ko gagamitin iyon ngayon, mga 20 taon na ang nakakalipas? Kung dasal iyon gaya ng Hail Mary, nakikita ko kung bakit kailangan. Not necessarily, dahil gusto kong dasalin ang Glory Be, pero nakikita ko ang punto. Ang mga dasal na yaon e ilang daang taong gulang na (baka libo, i-check na lang ninyo sa wikipedia para me pangontra kayo sa akin) at naisalin na sa iba’t ibang wika. Ang mga Katoliko na gustong magpaka-Katoliko e dapat alam ang mga yaon. Kaya’t sa ayaw mo man o hinde, ‘pag sa isang Catholic school ka inenrol ng mga magulang mo, wala kang magagawa kundi sauluhin ang mga dasal na ‘yun. Pero ang Salmong Tugunan at Panalanging Bayan? 

Pagtutuunan ko pa ba ng pansin ‘yun samantalang merong ibang pwedeng pagtuunan ng pansin, gaya ng: 

• pagrarap ng Florante at Laura. Kapag binasa mo nang mali ang pause mo sa isang bahagi nun e magiging ganito: Ang laki sa layaw ay karaniwang hubad...) 
• O magbasa ng - kung tawagin ng kapatid ko e - soap opera ni Jose Rizal, ang Noli at El Fili. Mas masaya ring magdrowing at sumulat ng mga buod ng kabanata, lalo na't hindi naman chinecheck ng aming guro ang aming notebook: "Mapanglaw ang gabi at unti-unting ginagapi ng pagkabagot ang magkapatid. Dinadalaw na sila ng antok sa tore ng simbahan, habang naghihintay sa pagbabalik ng sakristan mayor. Upang hindi tuluyang maalipin ng antok, pagkabagot at kapagalan ng katawan, tinalakay nila at  pinagpustahan kung sino ang mananalo sa Ginebra at Tivoli sa semis ng PBA."  
• Pagkalkula sa Trigo ng anggulo ng anino na nililikha ng flag pole sa tanghaling tapat. Okay, sinong niloloko ko. Wala rin akong pakialam run, pero alam kong merong mga natutuwang ibang tao run na gusto yung gamitin sa aplikasyon ng pagtatayo ng building o kung saan talaga ginagamit yung mga cosecant. 

In short, mas maraming mas mapapalang ibang aralin, bukod sa mga putang inang Salmong Tugunan at Panalanging Bayang iyon. 

May saysay pa siguro yung mga pinasasaulong berso kung pinasaulo o at least pinatandaan sa amin ang ibig sabihin ng mga bersong ginamit sa homily. Kaso ang pinagawa laang sa amin e sauluhin ‘yung mga pangalan ng books, chapters and verses laang, hind ‘yung nilalaman. Hindi kami nirequire na sauluhin ang nilalaman ng John 3:16. Hindi sa gusto kong magsaulo nun, pero kakayanin ko naman siguro dahil nasaulo ko at one point ng preamble ng constitution. 

Alam nyo katumbas nito? Para kang pinagtest sa literature na walang ibang gagawin kundi isusulat mo laang ang page ng lesson ninyo nung bawat Huwebes na nagkita kayo sa loob ng isang grading period. 

14. Ang istorya ng Beowulf e makikita sa page #__ ng ________. 

Pagdating sa verses, alam ninyo ang kabisado kong verse? Yung ke Stone Cold, ‘yung Austin 3:16. “You talk about Psalms, you talk about your John 3:16. Austin 3:16 says, I just whipped your ass!”

Hindi ko sinasabing iyan ang at tanging iyan laang ang dahilan kung bakit hindi ako nagsisimba ngayon, pero hindi rin nakatulong ang ideyang sapilitan kang gigising nang 8:30, magsusuot ng uniporme, magpapapirma sa pari (at kukuha pa ng test na basically e pang-unggoy) para dakilain at bolahin ang isang makapangyarihang lumalang sa sanlibutan. 

Kung ganito ang uniporme ng mga babae sa school namin noon, wala nang dahilan para ipost ko ang blog entry na 'to

Not-So-Obscure Bible Verses #2: Mark 2:1-12 WWJD sa Mga Taong Sumisinget?

Narinig ko ang istorya ng nagpagaling ng isang paralitiko si Hesus nung bata pa ako. Meron akong problema sa kwentong ito nung narinig ko ito sa unang pagkakataon sa aking Religion teacher.  

Humayo ka't napatawad na ang iyong pagkakasala, pati na ang pagbutas mo ng bubong ng bahay na 'to.

Hetong sitwasyon: Meron kang sakit. Sabihin na nating bulag ka. Narinig mong sa ibang ibayo e merong nagpapagaling ng mga ketongin, pipi, bingi, lumpo’t bulag. Hindi ka man ganap na makapaniwala dahil marami-rami na ring sumulpot na ‘manggagamot’ noong panahong iyon, gaya ni Yehohanan, e nagkaroon ka ng pag-asang makakitang muli. Sa wakas, ang makakita, magisnang muli ang kagandahan ng sanlibutan, ang masilayang muli ang mga muka ng mga mahal mo sa buhay, makakitang muli ng mga tsiks! (O nga pala, ‘di ko nasabi sa ‘yong nakakakita ka dati at hindi ka ipinanganak na bulag kaya’t alam mo ang ibig sabihin ng makakitang muli.)

Sa aba mong estado, naglakbay ka, at naglakad laang kasama ang isang kamag-anak (na ang tingin sa iyo e pasanin ka laang) dahil hindi pa uso ang jeep noon at mayayaman laang ang nakaka-afford ng mga asno o kabayo. Binuno mo ang alabok sa daan, ang nanlalampasong paso ng init ng araw, ang nakapanlalambot na hininga ng kasama mong kamag-anak dahil hindi pa naiiimbento ang sipilyo noon para makarating sa bayan kung saan narinig mong merong Jesus’ Healing Tour. Nakipagsiksikan ka, nakipagbanggaan sa kapwa mong me sakit, nakipagdikitan ng balat sa mga ketongin, nakipagsigawan, nakipagdumugan, nakipaghamagan para maabutan mo ang naghihimalang si Hesus. At nung malapit ka  nang gamutin at sa tingin mo’y malulunasan na ang iyong pagkabulag, narinig mong merong natutungkab na bubong, napabahin ka sa bumagsak na alikabok sa iyong muka at sinabi ng kasama mo kung ano ang nangyari. “Merong putang inang suminget at nagtungkab ng bubong!"

Tapos ang maririnig mong paliwanag mula sa naghihimala e malakas ang pananampalataya ng lumpong ulupong na iyon na merong pambayad sa apat na lalaking nambutas ng bubong ng may bubong at magbuhat sa kanya. Malamang e mapapabulalas ka ng ganito, "Aba’y kung hooliganismo laang pala ang tanda ng pananampalataya, sana e naghukay ako sa ilalim ng lupa –kung hindi laang ako putang inang bulag!" 

At iyan ang problema ko sa tuwing ako e masisingitan sa pila. Kasi kung iyan ang basehan sa pila, e 'di 'yung pinakagutom na ang unahin sa pila sa handaan o food court. Sa pagkuha ng lisensya sa PRC e unahin na 'yung mga bahagyang pumasa sa mga board exams bilang pabuya sa ideyang mabuti nga't pumasa pa sila. Sa panonood ng sine e unahin ang pinakanumero unong fan ng Hary Potter. Maari ko pang punuin ito ng ilang halimbawa, pero alam nyo na ang punto ko. Ang pila e pila at ang singet e singet. 

Pogi Tips #1: How to Shave Your Rambutans

Sa panahon ngayon, nilulunod na sa kumunoy ng kabirhinan ang mga lalaking hindi man laang nasasayaran ng gunting o pang-ahit ang jolbu. Malamang nag-aahit kayo o naggugupit; hindi na masama 'yun. Pero, hindi kumpleto ang tarbaho mo kung hanggang front lawn lang ng tore mo ng ginu-groom mo, pero napabayaan mo naman ang mga rambutan sa tabi nito. 

Malamang iniisip mong hindi naman nakikita 'yun ng gf o misis mo. Pero sa aktong meron syang ginagawa run, ang pinakahuling bagay na dapat mong inaalala e kung sumasagi sa isip ng gf o asawa mo kung uso na ang rambutan at dapat na ba siyang bumili na sa palengke.   

Sa pogi tip na ibibigay ko sa iyo e pihadong makadaragdag sa pogi points mo. Tuturuan ko kayo kung pano mag-ahit ng jolbu sa rambutan nyo.

Kung eksperto ka na’t hindi mo na kelangan ‘tong tip na ito, aba e sori, hindi lahat ng mambabasa ng blog na ito e nang-oorgy linggu-linggong kagaya mo. Sa mga mga hindi makapaglakas ng loob na mag-ahit ng parteng iyon, isinulat ko ito para iyo.

Ang short cut sa bagay na iyan e gupitin ng gunting. Pero, ang mahirap diyan e ‘yung pagtantya ng distansya ng gunting sa balat. Tapos, mahirap pa ang anggulo mo kaya’t mahirap sipatin ang pinupuntirya mo; kaya’t kahit na magupit mo ang bawat hibla, me natitira pa rin diyang ilang millimeters ng buhok, ‘di gaya ng kumpletong linis ng pag-aahit.

Pag natutunan mo ‘tong pag-aahit, maiisip mong mas madaling paraan itong maituturing. Ang mga kailangan mo e ang mga sumusunod:

• malamig na tubig galing sa shower o balde ng tubig
• Schick Lady’s No-nip Razor at shaving foam
• OST ng The Last Samurai ni Hans Zimmer

Too many mind! No mind!

Dahil unang pagkakataon mong gagawin ito, kailangan mo ng OST ng The Last Samurai. Pag nagiging bihasa ka na, pwede mo nang hindi ito gamitin. Dalhin mo sa banyo ang mp3 player mo at i-on ang music mo. Imagine-in mo ang eksenang nasa larawan sa itaas at isipin ang sinabi ni Nobutada, isang samurai, ke Algren: “Too many mind. No mind!” na ibig sabihin e tanggalin mo ang lahat ng distractions sa paligid mo, lalung-lalo na ang takot mo, ang takot mong ma-mutilate mo ang sarili mo. I-set mo ang utak mo sa ideyang alam mo ang ginagawa mo’t hindi ka masusugatan sa gagawin mo.  

Alam nyo na ang ideya

Kapag nakuha mo na ang sapat na lakas ng loob, magshower ka ng malamig o magbuhos ng tubig na merong yelo. Ang punto ko, dapat e malamig ang tubig mo. Malalaman mong tama na ang temperatura ng tubig mo pag umurong na ang yagbols mo’t nawala na ang kulubot. Kung gusto mong makasiguro - sino ba’ng hinde? –idikit mo sa yagbols mo ang yelo ng ilang minuto. Pag okey na, pumunta sa susunod na hakbang. (Sa puntong ito malamang e masisira ang epekto ng OST ng The  Last Samurai kaya’t ilagay mo sa level 11 ang volume ng mp3 player mo.)

Maglagay ng shaving cream sa lugar ng misyon. Walang sikreto sa bagay na ito’t para ka laang nag-aahit ng balbas. Ang mahalaga e binili mo ang sinasabi kong pang-ahit, ng Schick no-nip razor. Ito e pambabaeng razor. Ginagamit nila ito para sa mga braso’t binti nila, baka sa kili-kili rin.  Hindi ako binayaran ng Schick, pero ito ang alam kong razor na nakagagawa ng trabahong ito. Kung ibang tatak e ayos laang. Ang mahalaga e iyong ngipin ng razor e merong bakod na patayo o pa-vertical. Ito ‘yung pang-iwas hiwa. Ito yung no-nip technology ng razor na ito.

Kita nyo yung vertical na 'rehas'? Yan ang no-nip technology na sinasabi ko.

Tapos, mag-ahit ka na habang hindi mo iniisip na hindi sa ‘yong yagbols ang inaahit mo. Teka, panget pakinggan ‘yun. Ibig kong sabihin e para ka laang nag-aahit, pero sa imbes na yagbols, ibang bahagi ng katawan mo ang inaahit mo. Kunwari e tenga. Kung me problema ka sa paniniwala sa ideyang ito dahil para sa iyo e magkaiba ‘yung dalawang ‘yun ng hugis, isipin mo na laang na magkaiba rin ang palad mo at ang bubaeng pinapantasya mo sa tuwing napapatagal ka sa banyo.

Pag pumalpak ka sa bagay na ito, kelangan mo munang magtraining. Bakit hindi ito muna ang isinulat ko bago kita ipadala sa misyong iyon? Kasi hindi ko na pinagdaanan ito’t umaasa akong kaya mong dumiretso na rin sa landas na ito. Ganto gawin mo: Bumili ka ng isang buong manok sa palengke, hindi ‘yung buhay, kundi ‘yung pangturbo. Gamit ang no-nip razor, pagpraktisan mo ang manok, sa bawat singit-singit nito at sa lahat ng surfaces hanggang magkaron ka ng kumpyansang kaya mo nang gawin ang pogi tip na ito. At sundan mo ang unang step na itinuro ko kanina. Sa pangyayaring tinamaan ka ng kaba, imagine-in mong manok ang inaahitan mo’t hindi yagbols mo.

Mas magandang magkaibang pang-ahit ang gagamitin mo sa tunay at sa ensayo

Not-So-Obscure Bible Verses #1: Ang Pagkakataong Inabuso ni Hesus angKanyang Kapangyarihan

May pagkakataon kayang si Hesus e nang-abuso ng kanyang super powers? O ginamit niya ito hindi para sa kapakanan ng iba? Alam nating lahat na 'pag ginamit ni Hesus ang kanyang kapangyarihan ito e para tumulong sa iba, gaya nung nagpaparami ng siya isda't tinapay, nagpapagaling ng mga me sakit at bumuhay ng mga bangkay. Pero alam ba ninyong, merong pagkakataong inabuso nya ang isa nyang kapangyarihan para sa isang halamang wala namang ginagawa sa kanya? 

Ayon sa Mark 11:12-14, naglalakad si Hesus at tomguts na sya nung mga oras na yaon. Meron syang nakitang isang fig tree na walang bunga, dahil hindi pa panahon ng fig, hindi pa tagbunga. At sa halip na gamitin ang kapangyarihan niya para pagbungahin ang isang punong wala pa sa uso, isinumpa niya ito na hwag nang magbunga magpakailanpaman. Ang pangyayaring ito e nasaksihan ng mga disipulo nya.

Sabi ng mga bihasa sa bibliya ito raw e simbolismo na me patungkol sa Israel, na noong panahon pa ni Hosea. Bukod sa isang puta, inihambing rin daw kasi itong Israel sa isang fig treeng baog sa Hosea 9:10. At ito raw e simbolo ng pagsumpa ng Dios sa Israel. 

Pero, mabalik tayo sa panahong ito e nangyari. Malinaw na pang-aabuso ito ng kanyang kapangyarihan. Pupwede naman nyang pagbungahin yun. Hwag mong sabihing makakabuhay sya ng bangkay, tapos magpapabunga laang ng prutas na wala sa season e hindi kaya ng powers nya? Tapos, ipapalusot ng mga bible scholars sa na iyon raw e simbolismo sa pamamagitan ng pagturo sa isang berso sa Hosea. Ano ang simbulo run, nakita nya ang Israel na hindi pa handang tumanggap ng kanyang aral kaya't mas mabuti pang baugin na laang? Mga spin doctors nya ang nagpapaliwanag nito sa panahon natin. Sa pagitan ng anti-Semite na mensaheng ito at sa ideyang gaya ng karaniwang taong nato-Tom Jones at nabuset, mas pipiliin ko na ang huli.

Aminin na laang kasing nabad trip sya nun dahil gutom sya. Isinumpa niya ang fig tree sa sobrang pagkaaburido. Walang nakaintindi ng simbolismong iyon kuno sa panahon niya. Ano naging silbi nung inakto nya nung oras na yaon? Wala. Nagmuka laang siyang kupal sa harapan ng mga disipulo nya nung ginawa niya yun. 

Talagang high blood na sya nun sa pagkagutom at ang natagpuan nya pang puno e walang bunga kaya nya nagawa yun. Sa katunayan nga, sa sobrang bad trip nya nung araw na yun, nung nakita nyang me mga nagkakalakal sa isang templo, nagwala siya't pinagtataob ang bawat makita niya. 

Kung meron mang aral na makukuha rito sa bersong ito, yun e "Hwag nyong babadtripin si Jesus 'pag gutom." dahil walang siyang kaliwang pisnging ihahain sa iyo. 

Pagpapasimuno ng Palakpakan

Alam ninyo kung ano ang isang masarap gawin? Magpasimuno ng palakpak. Lagi itong nangyayari. Hindi naman sabay-sabay na nagtitinginan ang mga tao at bumibilang ng ‘one.. two.. three’ bago pumalakpak. Merong nangunguna nito. Minsan lumingun-lingon ka, baka isang kalbong me balbas ang nagpasimula sa grupong kinalalagyan mo. Maliban na laang kung bahagi ka ng isang live audience ng isang noon-time show walang maghuhudyat sa inyong magsimula ng palakpakan. Merong isang taong me lakas ng loob na magsisimula nito. 

Ano nga ba ang ibig sabihin ng pagpalakpak? Ayon sa wikipedia, ito ay isang expression of approval at isang non-verbal mass approval. At ito ang dahilan sa isang high na natatanggap ko sa tuwing ako ang nagpapasimuno ng palakpakan. Dahil ibig sabihin nito, ako ang nagpasimuno ng isang mass approval sa isang sinabi o ginawa ng isang tao. Kumbaga, ikaw ang unang naka-appreciate ng kanyang sinabi o ginawa. Para na ring ikaw ang unang nakatuklas ng isang cool na obscure na rock album na ngayon e pinagpipiyestahan ng mga kaibigan mo.

Una ko itong ginawa sa isang mass baptism nung fiesta ilang taon na ang nakakaraan. At ang mga tao e napapagaya talaga ‘pag me pumapalakpak. Human nature ito. 

Sa isang gathering o event e laging merong ganitong pagkakataon para magpakita ng pagsang-ayon o paghanga sa pamamagitan ng palakpak: pagkatapos ng isang opening remark sa isang event, sa isang valedictory address, sa isang talumpati ng kandidato sa eleksyon, sa isang sayaw ng mga preschool na anak ninyo o ang paghahalikan ng mga ikinakasal. Marami pang pagkakataong nagsisipalakpakan ang mga madla. Ipapaputol ko ang braso ko kung ni isang bes e hindi kayo napapalakpak dahil lahat e nagpapalakpakan.  

Sa susunod na mapapunta kayo sa isang handaan, conference, seminar o anumang pagtitipon, subukan ninyong magpasimuno ng palakpak, gaya ng ginagawa ko. Kalimutan na ninyo ang mga araw na kayo'y isang bulag na tagasunod sa isang masigabong palakpakan. Maging pasimuno ng masigabong palakpakan!  

Tips sa Pagpapasimuno ng Palakpakan:

Unahan laang iyan. Makinig at magmasid sa nangyayari. Mahuhulaan mo kung kelan ito mangyayari. Ito ang mga sitwasyong sigurado kang makukuha mo ang madla na sumang-ayon sa iyo’t makipalakpak dahil ito ang mga karaniwang hinahangaan at kinatutuwaan ng madlang pipol. Halimbawa: 

• Sa isang valedictory address na Inggles, sa oras na mag-Tagalog ang valedictorian, karaniwan e isa iyong biro o isang napakahalagang mensahe 
• Sa isang talumpati ng kandidato, sa oras na banggitin niya ang kalaban o ang administrasyon
• Sa isang konggregasyon ng mga reliyoso, 'pag nagsabi na ng "Amen" ang pastor o lumalakas na ang boses nya 
• Anumang sasabihin ng boss mo sa inyong meeting

Pag nakita mo ang mga sitwasyong ito, pumalakpak ka kagad bago maunahan ng iba. Dapat me pulso ko sa nangyayari at mahirap mang gawin, dapat nakikinig at nagmamasid ka sa nangyayari sa imbes na ikaw e nakatanghod sa iyong mobile device.

Lalo na't pag bagut na bagot ka nang tawagin ang kamag-anak mo, masarap magpasimuno ng palakpak.

Dapat merong yagbols ang palakpak mo. Ang isang half-assed na palakpak o nahihiyang palakpak e hindi makakakuha ng simpatya sa iba. Dapat malakas ang iyong palakpak. Kung kelangan mong pagpraktisan ‘to sa libre mong oras (at alam kong meron kang libreng oras dahil nag-aaksaya ka ng panahon sa blog ko), mas makabubuti. 

Pero, dapat tama ang timpla mo. Kapag napasobra naman ang lakas e baka magmukang over ecited ka’t mapalingon sila sa ‘yo’t mapaisip na parang me sira sa madla. Tamang timpla ang susi. Pag nakuha mo na ang tamang lakas ng palakpak mo, ang dapat mong pagtuunan ng pansin e ang ritmo ng palakpak mo. 

Ang pinakamagandang halibawa nito e ‘yung ke jaime Fabregas sa Kamagong nung pinalakpakan niya si JC Bonnin sa kanyang pag-eensayo ng arnis, sabay anunsyo ng, “Su-per-yor! Su-per-yor!” Pero, hwag muna kayong babangka ng “Su-per-yor! Su-per-yor!” kung beginner level pa laang kayo at mahirap pangatawanan ang ganyang klase ng pag-epal.

"Kelangang puno ng conviction ang palakpak mo. Kung hindi, hwag ka nang umepal." -Jaime Fabregas sa set ng 'Kamagong'

Kapag nagawa na ninyo ito nang ilang beses, mga lima-sampung beses, sundan ninyo ang mga yapak ko sa tinatawag kong Extreme Clapping Experience. Mas malakas ang high, mas mataas ang rush, mas malupet ka ‘pag ito ang iyong nagawa. Ang pumalakpak sa mga hindi inaasahang sandali ng isang event. Yung mga inilahad kong sitwasyon kanina e mangyayari kahit hindi ka magpasimuno. Kaya't parang hindi ka rin pasimuno nun. Para magawa ninyo ito, simulan ninyo sa basic-situation clap. Ilalagay nito sa mood ang madla para pumalakpak sa mga susunod na pagpalakpak ninyo. At kapag nasa palad na ninyo ang madla, susunod ang mga siliw sa susunod mong palakpak, kahit na wala namang kwenta ang sinabi ng speaker. 

At kapag namaster na ninyo ito, gawin ninyo ang kasalukuyang pinagdadalubhasaan ko: magpasimuno ng standing ovation. Simulan nyo ito sa tinatawag sa Hollywood na slow clap. Ito 'yung mga pinakamataas na uri ng pagpalakpak at pagpapakita ng paghanga sa isang matapang at makapanindig-balahibong sandali sa isang pelikula, na kalimitang inilalaan sa pagtatagumpay sa gitna ng matinding paghihirap, gaya nung nanalo si Rocky sa Russia sa Rocky IV. Pag nagawa nyo ito, papalakpak pati pwet ko.